Baby blauw is voor jongens en roze is voor meisjes, zo wordt ons verteld. Maar weerspiegelen deze gendernormen noodzakelijke biologische verschillen tussen de seksen, of zijn ze cultureel geconstrueerd? Het hangt er wellicht van af aan wie je het vraagt...
Tientallen jaren van onderzoek door de historicus Jo Paoletti van de Amerikaanse universiteit van Maryland suggereert dat er vorige eeuw tot de jaren vijftig chaos regeerde als het ging om de kleur van babyspullen.
Omdat de sociale normen van roze-voor-een-meisje en blauw-voor-een-jongen pas in de 20e eeuw zijn ontstaan, kunnen ze onmogelijk voortvloeien uit geëvolueerde verschillen tussen de favoriete kleuren van jongens en meisjes.
Babyboeken, nieuwe babyaankondigingen en kaarten, cadeaulijstjes en krantenartikelen uit het begin van de twintigste eeuw geven aan dat roze net zo waarschijnlijk werd geassocieerd met jongensbaby’s als met meisjesbaby’s.
Het juni 1918 nummer van de Earnshaw Infant’s Department, een vakblad voor baby kleding fabrikanten, zei bijvoorbeeld: “Er is een grote diversiteit aan meningen over dit onderwerp, maar de algemeen geaccepteerde regel is roze voor de jongen en blauw voor het meisje. De reden hiervoor is dat roze een meer besloten en sterkere kleur is, dus meer geschikt is voor een jongen, terwijl blauw, dat delicater en sierlijker is, mooier is voor een meisje.”
De invloed van Franse mode weerspiegelt alsmede de reden waarom het één kleurs geslachtsbepalende systeem de overhand kreeg. De traditionele Franse cultuur rangschikte namelijk roze met meisjes en blauw met jongens, terwijl in de Belgische en katholieke Duitse cultuur juist het tegenovergestelde het geval was. Maar omdat Frankrijk de mode in de 20e eeuw bepaalde, overheerste hun traditie.
Het was pas na de Tweede Wereldoorlog dat de moderne gedachte van roze voor meisjes en blauw voor jongens begon te domineren. Dat gebeurde zelfs pas in de jaren tachtig en was eigenlijk het resultaat van een marketingtruc. Dit kwam namelijk tot stand in een tijd waarin massamarketing optimaal werd toegepast.
Daarvoor was sekseneutrale kleding populair tot ongeveer 1985. Daarna was het ineens niet alleen een blauwe overall, maar het was een blauwe overall met een teddybeer die een voetbal vasthield. En wegwerpluiers werden plotsklaps vervaardigd in roze en blauw.
De mogelijkheid van prenatale testen was ook één grote reden voor de verandering. Aanstaande ouders leerden zo het geslacht van hun ongeboren kind kennen en zijn toen gaan winkelen voor meisjes- of jongensartikelen.
De roze rage verspreidde zich daarna van wiegjes en dekentjes tot grotere spullen zoals kinderwagens, autostoelen en speelgoed om mee te rijden. Rijke ouders zouden alles kunnen inrichten voor baby nummer één, een meisje, en vervolgens opnieuw aanvangen als het volgende kind een jongen was.
De modewereld heeft kinderen misschien in roze en blauw verdeeld, maar in de wereld van echte individuen is alles uiteraard niet zwart-wit.
Welke morele keus jij ook neemt als lijfkleur voor je kind of jezelf: bij i-Mania ben je altijd vrij om te kiezen uit baby blauw of roze!
Via: livescience.com & smithsonianmag.com
